ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

1 C

Την αλήθεια σου φοβάμαι
τόσα χρόνια σ’ ανιχνεύω
και στα βήματα της τρέλας
έχω μάθει να χορεύω.
Μέσα σου κλεισμένες πόρτες
μυστικά όλες σου οι λέξεις
μα ακόμα σε αφήνω
όπως θέλεις να με παίξεις.

R.

Ισόβια δίπλα σου θα ζω
κρυμμένη στο σκοτάδι
τους εφιάλτες που πονούν
θα διώχνω μ’ ένα χάδι.
Ισόβια θα είμαι εδώ
τους φόβους σου να σβήνω
τις νύχτες που τρελαίνεσαι
μόνο να μη σ’ αφήνω.

2 C

Μέσα σου ποτέ δε φτάνω
σφραγισμένη η ψυχή σου
μα αντέχω να γυρνάω
κάθε μέρα στην αρχή σου.
Άφησέ με να σ’ αγγίζω
κι ας μη σ’ έπιασα ποτέ μου
τη ζωή μου εγώ να δίνω
και εσύ πνοή ανέμου.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ

1 C

Πάνε βδομάδες που δεν είσαι εδώ
βροχή στα μάτια, πως θέλεις να δω
τ’ αύριο που μού ‘ταξες θά 'ναι δικό μας
με βρίσκει μόνο χωρίς τ’ όνειρό μας.

R.

Που είσαι
δεν μου μένουν άλλοι δρόμοι να σε ψάξω
που είσαι
μες στα χέρια μου με τρέλα να σ’ αρπάξω
πες μου που είσαι
η φωνή μου δε μου φτάνει να φωνάξω

πως αν απόψε δε φανείς τον κόσμο ολόκληρο θα κάψω.

2 C

Πάνε βδομάδες που δεν είσαι εδώ
έχω ξεμάθει σχεδόν ν’ αγαπώ
μες στα σκοτάδια ζητάω το φως σου
πώς να σταθώ, με λυγίζει ο καημός σου.

ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙΣ

Γραμμένο πάνω σε μια μουσική αγαπημένη...


1 C

Απόψε πάλι γύρισες
σ’ αυτόν που λες φωλιά σου
μα μην τα θες αγάπη μου
μονά ζυγά δικά σου.
Θα φύγεις ίσως αύριο
μα όταν θα γυρίσεις
στο λέω δεν θα είμαι εδώ
να με ξαναγαπήσεις.

R.

Μην ξαναρθείς
δεν θα μπορέσω να ‘μαι εδώ
δεν το αντέχω να σε δω
να αποφεύγεις όλα όσα σου ζητώ.
Μην ξαναρθείς
δεν είμαι τόσο δυνατός
άσε να ζήσω μοναχός
κάθε ταξίδι σου είναι κι ένας χωρισμός.
2 C

Απόψε όλα τελειώνουνε
το ξέρεις και το ξέρω
κι ας είπα όταν σε γνώρισα
πως θα τα καταφέρω.
Για μένα ήσουν άπιαστη
φτερά πάντα φορούσες
μόνο μου πίσω μ’ άφηνες
συχνά γι’ αλλού πετούσες.

Μην ξαναρθείς…

Η ΠΟΡΝΗ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΤΣΟΣ

1o C

Κερνάς φωτιά και αστραπή
κερνάω αγάπη φυλακή
και κοφτερή λεπίδα.
Κι είναι σουρεαλιστικό
το βράδυ αυτό το αστικό
που άστραψε και σ’ είδα.
Με φέρνεις σπίτι στα κλεφτά
γελάς, παγώνουν τα λεπτά
και γδύνεσαι με νάζι.
Σου αφήνω μια επιταγή
και με σηκώνεις απ’ τη γη
μα ούτε που σε νοιάζει.

R

Εσύ στην τέχνη του έρωτα
εγώ βράδια ξενέρωτα
με παρακολουθήσεις.
Δώσε μου μια αναπνοή
να μου αναστήσεις τη ζωή
μήπως και μ’ αφοπλίσεις!

2 o C

Κερνάς βροντή και πυρκαγιά
σου παίζω το μαχαραγιά
και βγάζω το σακάκι.
Τις χειροπέδες σου φορώ
σπρώχνω τη μάσκα του Ζορό
κάτω απ’ το χαλάκι.
Χαμογελάς ειρωνικά
σε χαιρετώ ηρωικά
και φεύγω απ’ το δυάρι.
Δεν έχω άλλη επιταγή
να εξαργυρώσεις την αυγή
την έχασα στο ζάρι.

Εσύ στην τέχνη του έρωτα
εγώ βράδια ξενέρωτα
με παρακολουθήσεις.
Μια τελευταία αναπνοή
πολύ με γέλασε η ζωή / σκάρτα μου φέρθηκε η ζωή
ας μ’ αλλαξοπιστήσεις / δεν έχω απαιτήσεις.

ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΦΙΛΜ

1 C.

Μεθυσμένη πλοκή
σ’ ένα έργο με αρχή
που το τέλος ακόμα το ψάχνεις.
Τώρα δε σου αρκεί
μια κοινή υπεροχή
και χωρίζεις τον κόσμο σε πράξεις.

R.

Έναρξη του φιλμ
μια φιγούρα slim
σαγηνεύει του κόσμου τα μάτια.
Πρωταγωνιστής
γνήσιος εραστής
που η οθόνη τον κάνει κομμάτια.

2 C.

Εμπνευσμένα τα cut
παίζουν πρόσωπα ματ
σε σκηνές από άλλους κλεμμένες.
Το καλό σου προφίλ
αποπνέει ένα στυλ
σε εικόνες παλιές και φθαρμένες.

ΠΑΓΙΔΑ

1 C

Τα τζάμια θολώσαν
από έρωτα χύμα
το στοίχημα μπήκε
και έπεσες θύμα.
Μοιραία η βόλτα
που σού ‘ταξε εκείνος
σου κόβεται η ανάσα
κι αρχίζει ο θρήνος.

R.

Ας πρόσεχες
σκοτάδι τα μάτια του κλείναν
τι το θελες
οι έρωτες πίκρα σου δίναν.


2 C

Παγίδα σου στήσαν
και έπεσες μέσα
του δρόμου η πείνα
του στέρησε μπέσα.
Με σένα κερδίζει
την άσπρη του δόση
στο θάνατο απόψε
θα σε παραδώσει.

ΖΗΛΕΥΩ

1ο C

Ζηλεύω τον ύπνο τον κλέφτη
τον τόνο της ώρας τον ψεύτη
τον όποιον σε άγγιξε φταίχτη
και όσα σε παίρνουν μακριά.
Ζηλεύω στον τοίχο σκιές σου
αγάπες μεγάλες, παλιές σου
που δεν έχω ρόλο στο χτες σου
ζηλεύω, ζηλεύω πολλά.

ΡΕΦΡΕΝ:

Δαγκώνω τα χείλια
με πνίγει η ζήλεια
δε θέλω κανείς να σε έχει.
Φοβάμαι όταν φεύγεις
σε άλλον μη τρέχεις
και σπάει η καρδιά, δεν αντέχει.

2ο C

Ζηλεύω τα μάτια όταν κλείνεις
στιγμές που μονάχο μ’ αφήνεις
στους φίλους σου χρόνο σαν δίνεις
στα χέρια ότι κλείνεις σφιχτά.
Ζηλεύω την μπλε σου κολόνια
και χώρια όσα ζήσαμε χρόνια
που πέφτεις γυμνή στα σεντόνια
ζηλεύω, ζηλεύω τρελά!

ΣΕ ΑΛΛΗ ΦΑΣΗ

1 C

Ειλικρινά,
δεν το αντέχει η ζωή μου να φορά
χρώματα σκούρα μ’ άρωμα από καμφορά.

Ειλικρινά,
με αποφεύγουν της ψυχής μου τα λευκά
με τιθασεύουν μόνο λόγια αληθινά
δεν έχω χρόνο γι’ αλλά χρόνια παιδικά.

R.

Περνάω σ’ άλλη φάση πια
στήνω τα πόδια μου γερά πάνω στη γη μου
και περιμένω να με βρει η ανταμοιβή μου,
αυτή που κέρδισα μιλώντας θαρεττά.

2 C.

Ειλικρινά,
μ’ έχουν κουράσει τα φθαρμένα ιδανικά
δόγματα που ‘χουν καταλήξει δανεικά.

Ειλικρινά,
δεν μ’ αφορούν οι ψευδαισθήσεις του καιρού
και τα τερτίπια των πολλών και του σωρού
γι’ αυτό ας γίνω ο τελευταίος του χορού!

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

1 C

Πλημμύριζα την πάνα μου
υγρά απελπισίας
μου φώναζε η μάνα μου
εν ώρα συνουσίας.
Γι’ αυτό τ’ απωθημένα μου
ακράτεια μου φέρνουν
και των δασκάλων οι φωνές
τ’ αυτιά μου ακόμα γδέρνουν.

R

Έχω τρανό ιστορικό
κόμπλεξ με το τσουβάλι
γι’ αυτό έγινα τραγουδιστής
αντί για μαύρο χάλι.

2 C

Φορτίζω την εικόνα μου
να δείχνω πάντα νέος
και βγαίνω απ’ την κρυψώνα μου
μόνο αν είμαι ωραίος.
Σαλτάρω πάνω στη σκηνή
να με αποθεώσουν
τα ζόρια μου εκθέτοντας
θα με χρυσοπληρώσουν.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

1 C

Περισσεύουν αγωνίες
να περνώ τα βράδια μου
στάζουν δάκρυα οι γωνίες
βρέχουν τα σκοτάδια μου.
Αλλοιώνουν την εικόνα
χρόνια που μου έστηναν
η ψυχή μου μια λεχώνα
που μωρά την έφτυναν.

Ρ.

Ποιος είμαι, ποια φύση
μορφή μου αλλάζει
ποια σκέψη σαν δύση
στο βλέμμα βουλιάζει.
Αυτός στον καθρέφτη
με ποιον πες μου μοιάζει.
Καθόλου, καθόλου
μου λες δεν σε νοιάζει.

2 C

Αγριεύουν οι χειμώνες
τις σκιές στους τοίχους μου
και ναρκώνουν οι αιώνες
με ποτά τους στίχους μου.
Αντιστράφηκαν οι όροι
πια δεν είμαι γνώριμος
γνήσια ξεπερασμένος
στα μυαλά απόηχος.

ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΕΜΩΝΕΣ

1 C

Μια δυνατή βροχή
ξέσπασε μες στη νύχτα
στείλε μια καληνύχτα
μήπως και ξεχαστώ.
Αλλάζει η εποχή
μονά σεντόνια δίχτυα
τα κλάματα σου πνίχτα
για να αντισταθώ
κοντά σου να μη ‘ρθώ.

R.

Τα μάτια σου κλείσε
να μη με φωνάζουν
ποτέ μη μου στάζουν
ποτάμια ενοχές.
Στα μάτια σου μέσα
του κόσμου οι χειμώνες
μικρές ανεμώνες
με χρώματα ευχές.

2 C

Του κόσμου ο λυγμός
στη νύχτα απόψε σβήνει
και μόνο σου σ’ αφήνει
με σφάλματα πληγές.
Μη με ζητήσεις πια
μονάχος θα μπορέσεις
γιορτή να σου φορέσεις
και να παρασυρθείς,
κοντά μου μη συρθείς.

ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ

1 C

Ζούσε όλη τη ζωή του
σαν πουλί στα σύρματα,
γέμιζε τους άσπρους τοίχους
εμπριμέ συνθήματα
Κρύβανε τα δυο του μάτια
σχέδια ανορθόδοξα
έπνιγε μέσα στα χέρια
χρόνια μισαλλόδοξα.

ΓΕΦΥΡΑ

Ατίθασος, ζουρλός και μάγος
αποδιοπομπαίος τράγος.

ΡΕΦΡΕΝ

Φυλακίστε το μυαλό του το ελεύθερο
και τσεκάρετε μην έχει κι άλλο, δεύτερο.

2 C

Έλαμπαν σαν κουκουβάγιες
οι σοφές ιδέες του
σήματα ενός άλλου κόσμου
πιάναν οι κεραίες του
και ακύρωνε τους νόμους
με φωνές τραντάγματα
έσπαγε η λογική του
των ψυχών τα φράγματα.

ΠΑΛΙ

1 C

Πάλι δεν βρήκα τίποτα να πω
τόσα μου χρέωσες μα τόσο σ’ αγαπώ
που το αντέχω να μη σταματάς εδώ
συνέχισε το μίσος σου να δείχνεις.
Πάλι δε βρήκα τρόπο να σου πω
πως στο θυμό σου κι αν αποχωρώ
να σου ανήκω πάντα θα μπορώ
το δηλητήριο άρχισε να ρίχνεις.

R

Δεν έχει όρια το πόσο σ’ αγαπάω
ότι κι αν κάνεις θα μπορώ να συγχωρώ
στο περιθώριο αν θέλεις θα περνάω
αρκεί λιγάκι στη ζωή σου να χωρώ.

2 C

Πάλι σε θέλω, κάνω τον τρελό
που μου στερείς τα μάτια σου καιρό
αλλού κοιτάς, δεν βλέπεις που φορώ
μόνιμα της απόρριψης τη θλίψη.
Πάλι φωνάζεις, λες πως φταίω εγώ
στις απειλές σου αφού δεν απαντώ
μα σαν συνέλθεις πάλι θα σου πω
έλα κοντά μου, πόσο μου’ χεις λείψει.

ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΟΥΣ

1ο C


Μας φωνάζουνε οι φίλοι
ότι λάθος κάνουμε
ότι στ’ όνειρο κι αν ζούμε
πουθενά δε φτάνουμε.
Μας το λένε όλοι γύρω
ότι δεν ταιριάζουμε
όμως ζώντας το ψυχή μου
πες μου ποιον πειράζουμε.

ΡΕΦΡΕΝ:

Αγνόησέ τους, τους τρελούς
γι’ αγάπη κι αν μιλάνε
δεν έχουν μάθει δυστυχώς
στ’ αλήθεια ν’ αγαπάνε.
Δεν ξέρουν τι θα πει να ζεις
απ’ την ανάσα του άλλου
τη θλίψη δεν προσπέρασαν
κάποιου καημού μεγάλου.

2ο C

Μας το λέει ο κόσμος όλος
κάποτε θα μπλέξουμε
σίγουρα θα ζοριστούμε
δεν θα το αντέξουμε.
Μα η ψυχή μας σαν μιλάει
λέει λόγια αντίθετα
χώρια τώρα μας κρατάνε
μόνο δυο επίθετα!