30.5.06

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΤΩ

Σου φόρεσα μια μάσκα για να ξεγελαστώ
πως είσαι ερωτευμένος έπεισα το μυαλό
και μες στο παραμύθι μου επέλεξα να ζήσω
αφού δεν είχα θάρρος την αλήθεια ν’ αντικρίσω.

R.

Δεν θα ‘χει happy end αυτό το έργο
το ψέμα μου στο τέλος θα φανεί
η μάσκα που σου φόρεσα θα πέσει
γυμνός θα βγεις να παίξεις στη σκηνή.


ΓΕΦΥΡΑ

Στη σκηνή την τελευταία
ψέμα μόνο και αυλαία.

Σου έδωσα έναν ρόλο για να ξεγελαστώ
σε διάλεξα να παίξεις για να πειστώ εγώ
σου φόρεσα τον έρωτα κοστούμι εφαρμοστό
μα δεν ήταν στο μέγεθος ψυχή μου το σωστό.

23.5.06

ΑΝΗΚΩ ΚΑΠΟΥ

Γυρνάει η πίκρα μου πλευρό
δειλά ξανά κι αποκοιμιέται
στις συντροφιές των γνωστικών
πάλι η ζωή μου συζητιέται.
Ποια είμαι εγώ και ποια αγκαλιά
με άφησε να της ξεφύγω
σε ποια φωλιά ερωτική
σαν ζοριστώ θα καταφύγω.

Ανήκω κάπου μα ποτέ δεν θα το πω
πως κάποιος κάποτε μου πήρε την καρδιά μου
αυτός ο κάποιος μου ‘πε τόσο σ’ αγαπώ
που και να φύγεις θά ‘σαι πάντοτε δικιά μου.


Ανοίγει πάλι η πληγή
της πιο μεγάλης μου αμαρτίας
κάποτε χάραξα ζωή
στον χάρτη κάποιας απιστίας.
Και γύρω μου μιλούν πολλοί
κι ίσως με μίσος με κοιτάνε
αφού δεν ξέρουν οι τρελοί πως είν’ με πάθος ν’ αγαπάνε

17.5.06

ΓΥΡΝΑ ΠΛΕΥΡΟ (Γιατί τα κάνεις όλα αυτά)

Ξημερώνει και πάλι δεν ορίζεις τη ζωή σου
άλλη μια μέρα που ξυπνάς κι αφήνεις μόνα τα γιατί σου
σκυφτός απλώνεις τους ιδρώτες σου στο ζεν της εποχής σου

γιατί τα κάνεις όλα αυτά αναρωτήσου.

Θυμήσου
τότε που έτρεχες μικρός μίλια μπροστά απ’ τη φυγή σου
τώρα σε πρόλαβε, προσπέρασε, δεν κάθισε μαζί σου
γύρνα πλευρό κι αποκοιμήσου.

Άλλη μια μέρα που δεν άλλαξε από χτες
άλλη μια μέρα που σε φτύνουν οι φυγές
άλλη μια μέρα θα σε πνίγουν ενοχές
αφού δεν βρήκες τη δύναμη να κάνεις ότι θες!


Ξημερώνει και πάλι παγιδεύεις την οργή σου
γίνεται μόνιμη παρέα η ανασφάλεια στην ψυχή σου
θα το παλέψεις να ντοπάρεις με λεφτά την ανοχή σου

γιατί τα κάνεις όλα αυτά αναρωτήσου
γύρνα πλευρό κι αποκοιμήσου.

ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΥΜΩΝΕΙΣ



1 C

Βραδιάζει στη γη σου
σβησμένα τα φώτα
βουβά βαρελότα
του κόσμου η πνοή.
Γυρνούν οι αγέλες
σε πάρκα με θρόνους
παγκάκια με μόνους
και κάπου κι εσύ.

R.

Εσύ που θυμώνεις, στη νύχτα γρυλίζεις
σκυφτά να δακρύζεις διαλέγεις ξανά.
Εσύ που θυμώνεις, λυγμούς αφυπνίζεις
και μέσα σου κρύβεις παιδί που πονά.



2 C

Βραδιάζει στον κόσμο
το φως πάλι φταίει
μερόνυχτα κλαίει
για κάποιο γιατί.
Πληγές συμμορίες
ορμούν στο κορμί σου
το φως την ψυχή σου
τη λεηλατεί.