1.11.06

ΚΟΡΜΙ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΗ

C 1

Μπαίνεις στο σπίτι και τα ρούχα σου πετάς
κοστούμι σου βαλαν κι εσύ δεν τ’ αγαπάς
κοιτάς τον τοίχο και τον σπας με το μυαλό σου
μα όλα χτίστηκαν σου λεν για το καλό σου.

C 2

Ανοίγεις λίγο τα φτερά για να πετάξεις
δυο χέρια βρώμικα και πως να τα ταιριάξεις
σε έναν τέτοιο καταγάλανο ουρανό
ψηλά κοιτάζω μήπως κάπου και σε δω.

R
Σου καίει ο ήλιος τα φτερά
κατεδαφίζεσαι,
δεν την αντέχεις τόση ζέστη
κι απελπίζεσαι.
Ελευθερία πια δεν ξέρεις
τι σημαίνει
και το κορμί στην ξένη γη
να παραμένει.

C 3

Βγαίνεις το βράδυ τις γυναίκες για να δεις
τώρα που πέθανε η αγάπη ποια να βρεις,
σέρνεις τους φόβους σου σε μπάρες με οινόπνευμα
ζωής καμώματα σε πήρανε μονότερμα.

C 4

Ανοίγεις λίγο τα φτερά για να πετάξεις
βουτιά στα σύννεφα και ίσως να βουλιάξεις
σε έναν τέτοιο καταγάλανο ουρανό
πάλι θα ψάξω με τα κιάλια να σε βρω.

Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ

C 1
Καλώδια ηλεκτροφόρα
τα νεύρα του εγκεφάλου μου
ένα κουβάρι γίνανε
στο μέγεθος του κάλου μου.
Μια αφορμή αναζητώ
απ’ την αρχή ν’ αρχίσω
και έναν λόγο σου ζητώ
να σε ξαναγαπήσω.

ΡΕΦΡΕΝ
Πεντάμορφη κι αν ήσουνα
γυναίκα μου για μένα
εγώ το τέρας έμεινα
με νεύρα χαλασμένα.

C 2
Με μάζεψαν ασθενοφόρα
σαν τράκαρα στο χάλι μου
γιατροί πολλοί μαζεύτηκαν
και χόρευαν στη ζάλη μου.
Πες μου έναν λόγο σοβαρό
να μπω στο παραμύθι
πέτα μπροστά μου ένα κουκί
να γίνω το ρεβίθι.

ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ

Σε γεμίσανε κόμπλεξ
τα ακριβά σου σχολεία
τώρα ό,τι φοράς
πρέπει νά ‘ν παραγγελία.

Το γυαλί το κοτσάρεις
είτε νύχτα είτε μέρα
και το μαλλί ανεμίζει
σαν πανί στον αέρα.

Δεν είναι αυτά που σε φτιάχνουν
ούτε αυτά που σε χαλάνε
είναι που πια τα όνειρά σου
μέσα τους δεν σε χωράνε.
Είναι που είσαι πια μεγάλος
για τα μικρά σχεδιά σου
όμως στο λέω δεν φταις εσύ
για όλα φταίει η μαμά σου.


Τώρα πια τα ποτά
δεν αρκούν για να γουστάρεις
πρέπει νά ‘χεις υλικό
απ’ τα καλά για να σνιφάρεις.

Το αμάξι σου νά ‘ναι
απ’ τα πιο πετυχημένα
και να βγαίνουν από μέσα
γκομενάκια στην πένα.

Πόσο άδειος είσαι φίλε
ίσως να μην καταλάβεις
μα τα χρόνια περνάνε
κι ίσως και να μην προλάβεις.

Η ευτυχία μεγάλε
είναι μέσα στο μυαλό σου
δεν χρειάζεσαι πολλά
για ν’ αγγίξεις τ’όνειρό σου.

Δεν είναι αυτά που σε φτιάχνουν
ούτε αυτά που σε χαλάνε
στην ψυχή σου νά ‘σαι μόνος
αυτό είναι που φοβάμαι!

ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ

C 1
Το καταφύγιό μου
είναι μια αγκαλιά δική σου
και το κρησφύγετο μου
ένα σου φιλί
αν θέλεις το καλό μου
στην ανάγκη μου αφήσου
και γίνε το δικό μου
μαγικό χαλί.

ΡΕΦΡΕΝ
Αν είμαι μόνο μια εποχή
δεν μ’ αφορά η ενοχή,
δεν την αντέχω.
Μα αν μ’ έχεις κάνει προσευχή
μη δείξεις άλλη προσοχή
για φυλαχτό μου σ’ έχω.

C 2
Ταξίδεψε με χρόνια
σε στιγμές που αιμορραγούνε
και φόρα με κολόνια,
ντύσου με στολή.
Οι ήλιοι και τα χιόνια
στην ψυχή σου να με βρούνε
και στ’ άσπρα σου σεντόνια
νά ‘μαι το κορμί.

ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

C 1ο
Νύχτα κι ο αέρας σήκωσε φωνές
κρίματα της μέρας, φόβους, ενοχές
λέω δεν με νοιάζει και φορώ ασπίδες
πέρασα μπροστά σου κι όμως δεν με είδες.

ΡΕΦΡΕΝ
Δεν έχω πλέον όνομα
καμιά δεν μένει ελπίδα
άλλη μια μέρα να σε βρει
δεν πέτυχε η πυξίδα.

C 2ο
Νύχτα κι η πόλη φόρεσε σιωπή,
ληγμένα λόγια πλάθουν προσευχή
λέω δεν πειράζει, βγαίνω για μια βόλτα
τίποτα δεν είναι φως μου όπως πρώτα.

ΧΑΛΑΡΩΣΕ

1ο C
Λόγια ασυνείδητα σκόρπισες και πάλι
και μου ‘φέραν στο μυαλό και στο νου μου ζάλη
πάλι λες πως έφταιξα κι άδικο μου δίνεις
πες μου δεν βαρέθηκες τον καυγά να στήνεις.

ΡΕΦΡΕΝ
Χαλάρωσε κορίτσι μου χαλάρωσε
απόψε παίξτο άνετη λιγάκι
νομίζεις πως η γκρίνια με καπάρωσε
μα ήταν το γλυκό σου το χειλάκι
προτού να το βουτήξεις στο φαρμάκι.

2ο C
Πράγματα αβάσιμα πάλι μου χρεώνεις
πες μου τι σου είπανε κι όλο με σταυρώνεις.
Άνοιξε τα μάτια σου, κοίτα την αγάπη
και για τα νευράκια σου πάρε ένα χάπι.

ΠΑΛΙΟΘΗΛΥΚΟ

Πριν να βγεις απ’ τ’ αυγό
πήρες δρόμο κακό
τρέλα τώρα πουλάς
ρε μωρό, που το πας…

Πήραν τα μυαλά σου αέρα
θα σ’ αρχίσω στη φοβέρα!


ΡΕΦΡΕΝ
Παλιοθήλυκο
προκαλείς τον πανικό
με το κούνημα
το πολύ προκλητικό
δεν μαζεύεσαι
σ’ όλους πια χαϊδεύεσαι
κάτσε φρόνιμα
μη σου βγει το όνομα!


Πάρτι κάνεις τρελά
και γουλιά τη γουλιά
ξεθαρρεύει η ματιά
και γυρεύει μπελά...

Πήραν τα μυαλά σου αέρα
και την είδες και ωραία!

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ

C 1
Δώδεκα και
στου καναπέ
την ψεύτικη γαλήνη
και ξαφνικά
χτυπάς δειλά
της μοναξιάς τη δίνη.
Ανοίγω φως
ρωτάω ποιος
κι ακούω τη φωνή σου.
Αφού είσαι εδώ
είναι αρκετό
καρδιά μου πάλι αφήσου.

ΓΕΦΥΡΑ
Κάνω στην άκρη στη ζωή μου να περάσεις
ξανά αγάπη την ψυχή μου να κεράσεις.

ΡΕΦΡΕΝ
Καλώς ήρθες
αρκεί να ξέρεις τι θες.
Καλώς ήρθες
μην ξανανοίξεις πληγές.
«Σ’ αγαπάω
και μου ‘χεις λείψει μου λες»,
ναι, πονάω
μα σ’ αγκαλιάζω κι ας φταις.

C 2
Έξι παρά,
πρώτη φορά
κοντά μου ξημερώνεις.
Φαίνεται πια
είσαι καλά,
έπαψες να ματώνεις.
Εγώ είμαι εδώ
πάντα εδώ
για να ισορροπήσεις.
Σε αγαπώ
σε συγχωρώ
μα μην με ξαναφήσεις.

ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ

1ο C
Πάνω που ηρέμησα
κι είπα σε ξεπέρασα
πάλι εμφανίζεσαι
απ’ το πουθενά.
Μύτη σκας στο στέκι μου
και χαλάς το κέφι μου,
η μορφή σου βάσανο
που με τυραννά.

ΡΕΦΡΕΝ
Γιατί μου το κάνεις αυτό
πάνω που ξεχνάω
πως είναι ν’ αγαπάω.
Γιατί μου το κάνεις αυτό
παύω να γελάω
και πάλι σε ζητάω.

Γιατί να γυρίζεις εδώ
αφού το ξέρεις πονάω.

2ο C
Πάνω που το ξέχασα
κι είπα σε ξεπέρασα
πάλι εμφανίζεσαι
έτσι ξαφνικά.
Κάνεις ντου στο χώρο μου
σαν να είσαι δώρο μου
απ’ αυτά τα ψεύτικα,
τα προσωρινά.

ΕΠΙΦΟΙΤΗΣΗ

C 1
Χειροτερεύει ο καιρός
και με απορυθμίζει
μια συννεφιάζει ο ουρανός
δέκα φορές δακρύζει.
Φοράω ένα όνειρο
σαν κλαρωτή ομπρέλα
και βγαίνω βόλτα στον χαμό
ν’ αρχίσω πήγαιν’ έλα.

ΡΕΦΡΕΝ
Κυκλοφορώ σαν μουσική
σπασμένος είμαι ήχος
κι αναζητώ σαν μανιακός
να μου πετύχει ο στίχος
που θα χωρέσει με χαρά
στις νότες που γεννάω
κάθε που βρέχει ο ουρανός
έμπνευση αναζητάω.


C 2
Χρώμα φοράει ο καιρός
γκρι απανθρακωμένο
δεν έχω πια υπομονή
λόγια να περιμένω
ας έρθει η επιφοίτηση
με μια αλητεία
βγαίνω μια βόλτα βιαστική
στις λάσπες, στην πλατεία.