23.5.06

ΑΝΗΚΩ ΚΑΠΟΥ

Γυρνάει η πίκρα μου πλευρό
δειλά ξανά κι αποκοιμιέται
στις συντροφιές των γνωστικών
πάλι η ζωή μου συζητιέται.
Ποια είμαι εγώ και ποια αγκαλιά
με άφησε να της ξεφύγω
σε ποια φωλιά ερωτική
σαν ζοριστώ θα καταφύγω.

Ανήκω κάπου μα ποτέ δεν θα το πω
πως κάποιος κάποτε μου πήρε την καρδιά μου
αυτός ο κάποιος μου ‘πε τόσο σ’ αγαπώ
που και να φύγεις θά ‘σαι πάντοτε δικιά μου.


Ανοίγει πάλι η πληγή
της πιο μεγάλης μου αμαρτίας
κάποτε χάραξα ζωή
στον χάρτη κάποιας απιστίας.
Και γύρω μου μιλούν πολλοί
κι ίσως με μίσος με κοιτάνε
αφού δεν ξέρουν οι τρελοί πως είν’ με πάθος ν’ αγαπάνε