ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ

Έχει στα χείλη πυρκαγιά τις νύχτες που τον καιει φιλί - κλειδί οι όρκοι του και μια καρδιά που κλαιει. Έχει στα χέρια αγκαλιά άδεια και ξεχασμένη, η γη του ψάχνει ουρανό μονάχη να μη μένει. Κυνηγημένος μια ζωή από θεούς κι ανθρώπους, παραδομένος σαν σιωπή σε στόματα πικρά μονάχα εκείνη το μπορεί ανάσα να του δώσει προτού γεμίσει δάκρυα η μαύρη του ματιά. Έχει μια θλίψη στην ψυχή στο στήθος του μαχαίρι μονάχος γέρνει στο κενό φλερτάρει μ’ ένα αγέρι. Αχ πρόλαβέ τον έρωτα, προτού για πάντα φύγει δώστου το γέλιο του ξανά του χάρου να ξεφύγει.