10.6.05

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

1 C

Πως φοβάμαι πως κάτι που αρχίζει ποτέ δεν τελειώνει
σαν σκιά που απ’ τον τοίχο δε σβήνει διαρκώς σε σταυρώνει
οι φωνές δυναμώνουν, οι αναμνήσεις σου τώρα ξυπνάνε
και τα φώτα που ανάβουν, σε διώχνουν, νικούν, σε πονάνε.

R.


Και νοσταλγείς όσα δε ζεις
σαν να ψάχνεις αισθήματα να βρεις
τριγυρίζεις και θυμίζεις
μια κούκλα παλιά
μες στη σκόνη πνιγμένη
στη σιωπή της χαμένη για πάντα.


2 C

Πως φοβάμαι τη νύχτα που τα πάντα τριγύρω νεκρώνει
μες στο όνειρο ζω μια ελπίδα μα κι αυτή με πληγώνει.
Η ζωή σταματά όταν βγαίνει το πρώτο σκοτάδι

και το μόνο που ελπίζεις να βρεις, το παρήγορο χάδι…

Δεν υπάρχουν σχόλια: