ΡΥΤΙΔΕΣ

Γέλασε η φύση, γέλασε
που το μυαλό τ’ ανθρώπου
νόμιζε θα παγίδευε
της μοίρας την αφή
μα είναι ένα πρωτόγονο
παιχνίδι του μετώπου
να ξεγελιέται ο άτυχος
που νόμιζε μπορεί.


Γέρασε ο κόσμος, γέρασε
γέμισε η γη ρυτίδες
κι όλος ο κόσμος πιάστηκε
σε ξύλινες σανίδες.


Έσκισε ο ήλιος, έσκισε
τα σύννεφα του χρόνου
κι ένα μαντήλι κούνησε
με βλέμμα θλιβερό,
και έμειναν οι άνθρωποι
μάτια σχεδόν κλεμμένα
να αγναντεύουν πέλαγα
με μίσος και θυμό.