ΔΕΝ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ ΑΠΟΨΕ

Δεν θα τραγουδήσω απόψε
όπως χτες χαμογελώντας
στίχους άλλους θα διαλέξω
στις ψυχές σας μέσα ορμώντας.

Δεν θα κάνω απόψε κέφι
με τους ξέφρενους ρυθμούς σας
μ’ ένα βλέμμα σαν μαχαίρι
θα προσβάλλω τους καιρούς σας.

Θα μιλήσω για τη φτώχεια
για τον πόνο και τη θλίψη
για το όραμα ενός κόσμου
που από μέσα μου έχει λείψει.

Δεν θα τραγουδήσω απόψε
με φωνή γεμάτη χάρη
θα ‘χει ο ήχος μου βραχνάδα
μήπως κάποιος κάτι πάρει.

Με μονότονες τις νότες
κι ήχους μαύρους, σκονισμένους
θα μιλήσω για ανθρώπους
σ’ όλους άγνωστους, χαμένους.

Κάποιοι ίσως και να φύγουν
μουρμουρώντας: «τι βλακεία»
άλλοι ίσως να δακρύσουν
με παροδική σοφία

Μα ένας δυο θα με κοιτάξουν
πιο βαθιά μέσα στα μάτια
σιωπηλοί θα παραμείνουν
με το μέσα τους κομμάτια.

Για αυτούς θα τραγουδήσω
την μπαλάντα τη στερνή μου
θα ‘ναι η θλίψη μου δική τους
και ο πόνος τους ζωή μου.