ΠΡΥΤΑΝΕΙΟ

Στο στρογγυλό σου τραπεζάκι
κάθισες κι άφησες μουστάκι
τόσων αιώνων οι Τετάρτες
τα νιάτα σου τα κάναν στάχτες.

Ταχύτατα περνούν μποτάκια
γεμίζουν γόπες τα τασάκια
και στον καθρέφτη απέναντί σου
δεν καθρεφτίζεται η μορφή σου.

Αυτός ο κύριος δεν σε ξέρει
είναι μεγάλος κι υποφέρει
κι εσύ τόσο μικρός ακόμα
πάνω στα γόνατα έχεις χώμα.

Πιες μ’ ησυχία τον καφέ σου
χάζεψε κι άλλο τα εφέ σου
γκρίζα μαλλιά, θαμπό μουστάκι
που πήγε εκείνο το παιδάκι;